فایل در ۲۷ صفحه قرار دارد که ۳ صفحه در توضیحات قرار دارد.

مقدمه بيش از نيم ميليارد ازجمعيت در سراسر جهان به علت نارسايي هاي ذهني ،جسمي و حسي معلول به شمار مي آيند.اين نارسايي ها وبرخي موانع فيزيكي و اجتماعي آنها را همواره از اجتماع دور نگه مي دارد.معلولان اغلب از اساسي ترين موقعيت هاي آموزشي محروم بوده و مشاغلي بي اهميت با دستمزدي بسيار پائين به آنها محول ميگردد. نگرش اجتماعي نسبت اين گروه آنها را از زندگي فهنگي و روابت عادي اجتماعي به دور مي دارد.امروزه در كشورهاي مختلف برنام هاي متعددي براي جلوگيري از معلوليت، وتقويت برنامه هاي توانبخشي به منظور اطمينان ازشركت كامل معلولان در زندگي فرهنگي، اجتماعي، واتصادي در دست اجرا است. يكي از اهداف اساسي اين برنامه ها برخورداري مساوي معلولان از مزايا وپيشرفت هاي اجتماعي است، كه مربوط به تمام كشورها صرف نظر از درجه توسعه يافتگي آنها مي شود. اين برنامه همچنين تاكيد بر اهميت شركت مستقيم معلولان در برنامه ريزي ، اجرا وارزيابي فعاليتهاي مربوط به آنها را دارد.تخوين زده مي شود كه 80درصد معلولاندركشورهاي در حال رشد زندگي مي كنند كه چندان تعجب برانگيز نيست،يرا اغلب معلوليت ها ناشي از جنگ ، سوءتغذيه، فقر و عدم مراقبت هاي صحيح بهداشتي و آموزشي و ساير عواملي مي شود كه ناشي از توسعه نيافتگي اين كشورهاست. ازدياد روز افزون جمعيت وفقدان منابع مالي كافي، برنامه هاي توانبخشي را در اين كشورها با مشكلات فراوان مواجه نموده است، به طوري كه معلولان در اين كشورها احتياج به توجه ويژه دارند 1. معلوليت در ايران بر اساس آخرين آمار منتشر شده از طرف مركز آمار ايران در سال 1371 ، 453090 نفر از جمعيت كشور معلول بوده اند.از اين تعداد 49.3درصد در نقاط شهري و50درصد در نقاط روستايي سكونت داشته و7درصد غير ساكن بوده اند.