این فایل در51صفحه قرار دارد که 5 صفحه آن را در توضیحات قرار دادیم

 فهرست مطالب

عنوان صفحه

مقدمه 1

امام حسن بن علی (ع) 4

قیام امام حسین (ع) 6

حادثه حره 9

محاصره مکه (60ه ) 10

قیام توابین ( 65ه ) 10

قیام مختار ( 67ه) 12

قیام زید بن علی بن الحسین 14

قیام یحیی بن زید ( 125 ه ) 16

قیام محمد نفس زکیه ( 145ه ) 18

قیام ابراهیم قتیل با خمری ( 145ه) 22

قیام فخ 24

قیام یحیی بن عبدالله محض ( 176ه) 30

ادریس بن عبدالله ( 172ه ) 36

قیام محمد بن اسماعیل ( 175ه ) 41

انقلاب ابوالسرایا ( 199 ه ) 43

قیام محمد بن جعفر ( 205ه ) 46

قیام محمد بن قاسم ( 219ه ) 47

قیام عبدالله بن معاویه و ابومسلم خراسانی ( 131ه ) 49

منابع و مآخذ 51

مقدمه

برخي ظهور شيعه را به دوران كوتاه خلافت علي (ع)و رخدادها و جنگها و مشكلاتي كه تقريبا"درسرتاسر مدت كوتاه خلافت آن حضرت ادامه داشت نسبت مي دهند و به منزلة پاسخ به روش ناكثين ( آتش افروزان جنگ جمل) و قاسطين ( جنگ افروزان صفين ) و مارقين ( خوارج) مي شمارند .

دسته اي نيز پديدة تشيع را به شهادت حسين بن علي (ع) در كربلا ارتباط مي دهند اينان ادعا مي كنند كه شهادت آن بزرگوار نقطة تحولي عظيم در تاريخ فكري و اعتقادي تشيع است زيراآثار كشتاركربلا به اين كه آتش تشيع را در دلها برافروزد وصفوف آنان را متحد سازد محدود نشدچه بيش ازاين شيعيان دچار اختلاف كلمه و عقيده بودند تشيع قبل از اين فاجعه جز نظريه اي سياسي به شمار نمي آمد و خون درپاي ريخته نشده بود بلكه پس از شهادت حسين بن علي (ع ) تشيع باخون شيعيان بيآميخت و دراعماق جان ودل آنها جا گرفت و به صورت عقيده اي پايدار و ريشه دار درآمد كه آنان را به فداكاري و جهاد درراه آن برمي انگيخت .

خون مطهرحسين بن علي (ع) زمينه رابراي شيعه مهيا كردو آنان رابراي قيام برضد ستم و ستمگران آماده ساخت و با اين كه دردوران اموي و عباسي فشارهاي فكري و سياسي برشيعيان به منتهاي شدت رسيد آنان شهادت مظلومانه آن بزرگوار را درميدان شكيبايي كربلاوشهادت درراه حق و ستمديدگان و مستضعفان نمونه و سرمشق عالي خودقراردادند و درعين اين كه تمام جنبشهاي شيعي مشروعيت و نيروي خود را خلاف قرون پس از جامعه كربلا ازمبادي اسلام و پيام آن دربارة شهادت و فداكاري براي نجات مستضفعان و رنجديدگان ازسلطة ستمگران اخذ كرده است رفتارحسين بن علي (ع) در كربلا پيوسته سرمشق اعلاي همه انقلابيان ومبارزان راه آزادي انسان وكرامت او بوده و خواهدبود.[1]

ليكن آنچه را ماانكار مي كنيم سخنان آنان و ديگركساني است كه معتقدند تشيع رويدادي است نوظهورو وارداتي كه مانند ديگر فرقه هايي كه دردورانهاي پس از رحلت پيامبراكرم (ص) پديدآمده اند درپرتواوضاع وشرايط معيني به وجود آمده است شرايطي كه انگشت حاكمان در پيدايش آنهابي دخالت نبوده و موجب استقرار آنها بر مستند قدرت و حفظ آنها از شرور جنبشها و انقلاباتي مي شده كه هرچند مدت از سوي كساني كه اجراي عدالت و اصلاح اموردولت و سازمانهاي فاسد آن را مي خواستند به وجود مي آمد و حكام با آنهاروبرومي شدند .

آري آنچه مورد انكارماست اين ادعاي آنها ست كه : تشيع پيش از حسين بن علي (ع ) وجود نداشته وواژه تشيع مفهوم ومحتوايي راكه بعد از آن فاجعه پيداكرده پيش از آن دارا نبوده است ونيز گفتار آنها را تشيع درآراومعتقدات خودبكلي از اسلام سني جداشده است انكار مي كنيم و ترديد نداريم كه تشيع از همان مرحله نخستين با اسلام همراه و جزئي از كل آن بوده واين به متقضاي خصوصي است كه پيامبراكرم (ص) از آغاز بعثت تا آخرين لحظات زندگي خود دربسياري از موارد و به مناسبتهاي مختلف گاهي به گونه اي صريح و زماني به تلويج دربارة علي (ع) ايراد فرموده تاپس از او امورخلافت را عهده دار باشد و به انجام مهمات آن اقدام كند و معتقديم كه پيامبر(ص) همه اختيارات معنوي و اجتماعي و سياسي راكه خداوند برايش مقرر فرموده بودبراي علي (ع) قرارداد و تشيع با اسلامي كه محمدبن عبدا..(ص) براي بشرآورده است چه دراصول و چه درفروع اختلافي ندارد برهمين اساس مصرانه مي گوييم كه تشيع همان اصالت را دارد كه اسلام داراست و چه غيرازتشيع است پديده هاي تازه اي است كه هوسها و مصلحت انديشها آنها را به وجود آورده است .

[1] - معروف الحسني هاشم ، ترجمه عارف سيد محمد صادق ، جنبشهاي شيعي در تاريخ اسلام ، انتشارات آستان قدس ، ص200