این فایل در ۳۰ صفحه قرار دارد که 3 صفحه در توضیحات قرار دادیم. در دو فایل قرار داده شده است که فایل اول برای شما در توضیحات قرار دارد.

انقلاب مشروطیت

زمينه هاي فکري: هدف اصلي انقلاب سالهاي 1323- 29 ق./ 1905-11م.، بر قراري حکومتي قانوني در ايران بود. همانند ديگر انقلابهاي بزرگ، انقلابهاي بزرگ، وسيعي از عقايد و اهداف را در بر مي گرفت که منعکس کننده تمايلات انقلاب مشرطه ايران،طيف روشنکرانخ، پيش زمينه هاي اجتماعي و مطالبات سياسي گوناگون بودنند. در آن دوران، حتي نص مشروطه، به خودي خود از حمايت فراگيري برخوردار نبود. مع ذلک، به رغم ابهامات عقيدتي، اما به دليل کسب دستاوردهاي سياسي و نيل به ثمرات فرهنگي و اجتماعي در تاريخ نوين ايران ، خود نقطه عطفي به حساب آمد. نهضت مشروطه به عنوان يک انقلاب نوين و با استفاده از جنبش ملي و حمايت از اصول ليبراليسم، سکولاريسم و ناسيوناليسم، به هدف خود که همانا براندازي نظام پيشين بود، دست يافت. براي اولين بار در در روند تاريخ نوين ايران، انقلانيون درصدد برآمدند تا قانون، حکومتي متني بر انتخابات، و نيز عدالت اجتماعي را جايگزين قدرت استبدادي کرده و با ملي گرايي آگاهانه، ايجاد نهادهاي مردمي و خودکفايي اقتصادي، در برابر تجاوز قدرتهاي امپرياليستي،مقاومت نمايند. از طرفي، مشروطه خواهان سعي داشتند به واسطه برقراري اصلاحات در نظام قضايي و آموزشي، قدرت محافظه کاران مذهبي را مهار کنند. ايشان با مرکزيت بخشيدن به دولت، قصد کاهش نفوذ رجال منطقه اي و عشيره اي را داشتند. باري، عرق وطن دوستي بر خاسته از اين انقلاب،همچنان به عنوان اساسي هويت ايران امروزي، باقي مانده است. نهضت مشروطه در نوع خود، اولين انقلاب در جهان اسلام محسوب مي شود، يعني حتي پيش از انقلاب ترکهاي جوان به سال 1908م.؛ و دليل آن را مي توان تا اندازه اي مربوط به شرايط ايران در نيمه دوم سده نوزدهم ميلادي دانست. بين سالهاي 1264ق./ 1848م. و 1268ق./ 1852م.، دولت و تدين حاکمه، قادر بودند فرصتهاي به دست آمده براي تغييرات بنيادي را در نطفه خفه کنند. از يک سو [تحرکات ابداعي] باب (1260- 68ق./1844-52م.؛ نک. بابيه،BABISM )با کمک نيروي نظامي درهم کوبيده شد؛ هر چند که اصل مخاتفت با پادشاهي قاجار و اقتدار روحانيت وابسته، در ميان قاطبه متشّتت مخالفان، همچنان باقي و زنده ماند. از سوي ديگر، انجام اصلاحات اداري، نظامي، آموزشي و اقتصادي توسّط صدراعظم نامدار، ميرزا تقي خان اميرکبير (.v.g)، کشور را هر چه بيشتر در معرض افکار و مکاتب غربي قرار داد. امّا در همان اثني سهواً به تداوم پادشاهي قاجار و تداوم همزيستي مسالمت آميز دولت و روحانيون در خلال سلطنت ناصر الدين شاه (1264- 1313ق./1848- 96م.) و تقابل با نيروهاي مخالف مردمي، کمک نمود [1]. با آنکه طرفداران اصلاحات سياسي در دهه هاي آتي به انزوا کشيده شدند و تمام جنبشها جهت گشودن تشکيلات سياسي سرکوب گرديد، امّا منازعه و مخالفت هرگز به طور کامل ريشه کن نشد. بنابراين اعتراض در خصوص تحريم تنباکو (.v.g ) را در سالهاي 1309- 1310ق./ 1891- 92م. ميتوان به عنوان نخستين نشانه شورش ملّيدر برابر نظام حاکم برشمرد. اين واقعه تقريباً مشقي بود براي انقلاب مشروطه؛ اتّخاذ روشهاي ضد امپرياليستي و ائتلاف روحانّيون مخالف پادشاهي؛ و نيز نقش بازار و روشنفکران ناراضي. طي سلطنت مظفرالدّين شاه (1313- 24ق./ 1896- 1906م.)، قشرجديد روشنفکر، ازمطبوعات و آموزشهاي نوين به منظور کسب حمايتهاي گروهي، در راستاي پيشبرد اصتاحات سياسي، وطن محوري، و نيز نوگشتگي سکولارِ اصول مادّي و اخلاقي، استفاده نمودند. اوّلين مدافعان اصلاحات در طول سده نوزدهم ميلادي، عدالتخواهي را مي شد بوضوح در نوشته هاي اصلاح طلبان، خطابه هاي وعّاظ معروف، و عريضه هاي تجّار بازار، مشاهده کرد. چنين خواسته هايي طبق نگرش ايران- اسلامي به حکومت، در تطابق با مفهوم «عدالتخواهي» و کاملاًً طبيعي و شرعي به نظر مي رسيد. اعتقاد به ظهور منجي بشر،«مهدي موعود» - همو که به اصلاح خطاها و برقراري عدالت همّت مي گمارَد – در خود آگاه جمعي ايران شيعي، همواره درخشان بوده است. چنين تصوّرات مألوف از عدالت،بازتاب جديدي در نوشته هاي اصلاح طلبان سده نوزدهم ميلادي پيدا کرد؛ که يا مستقيماً از انقلاب فرانسه، فراماسونري (.v.g) و ساير آزادانديشان الهام مي گرفتند و يا به طور غير مستقيم، ملهم از عثماني هاي جوان و نيز ساير مدافعان اسلامي اصلاحات اخلاقي و سياسي، بوده اند. اصلاح طلبان ايران درصدد برابرسازي مفهوم«عدالت» در کنار واژه فرانسوي``egalite`` که تجسّم آراء عدالت اجتماعي و تساوي حقوق شهروندي است، بودند. ميرزا مکم خان (1249-1326 ق./ 1833- 1908م.)، نخستين نويسنده اصلاح طلب ايراني بود که دانش کافي در باره تفکّرات ليبرالِ مکاتب انگليسي و فرانسوي داشت. واژه هايي کليدي نظير «قانون» (قانون اساسي)، «اصلاحات»، «مجلس شورا»، «ملّت»، «ملّي» و «حقوق ملّت»، براي اوّلين بار در کتابش به نام کتابچه غيبي يا دفتر تنظيمات، نوشته شده به سال 1275ق./1858 – 59م.؛ اوّلين توصيف نظام مند در خصوص نظام مشروطه در ايران محسوب مي شود، معرفي گشتند]3[. اقتباسات ملکم خان، نوعاً برگرفته از عقايد «متجدّدين» دوره خويش بود. ديدگاه کساني مانند ميرزافتحعلي آخوندزاده ضد دين، ميرزا آقاخان کرماني ملحد (.v .gg)، متجدّد اسلامي ميرزا يئسف مسبشارالدّوله، سيد جمال الدّين افغاني (.v.g)، فعّال و طرفدار اتّحاد جهان اسلام و حتّي مجتهداني عالي مرتبه همچون سيد محمّد حسين نائيني. بجز استثنا ئات نادر، اوّلين مداعفان اصلاحات سياسي، دغدغه انطباق شريعت اسلام با مشروطيت را داشتند؛ مسئله اي که مانعي نظري جهت شکل دهي يک چشم انداز سکولار واقعي، قلمداد ميشد. حوادث و رخدادها: حکومت ايران پس از سال 1308ق./1890م.، خود را مشکلات فزاينده اقتصادي مواجه ديد، چنانچه تورّم باعث سقوط شديد ارزش «ماليات»بر زمين شد]1[ و در پايان قرن نوزدهم ميلادي و سقوط سريع قيمت نقره در بازار هاي جهاني، «قرآن» ارزش خود را در مقابل پوند استرلينگ از دست داد]2[.اين مشکلات،دولت را به گرفتن وام 2 ميليون پوندي در سال 1317ق./1900م. و يک ميليون پيوندي در سال 1319ق./1902م. از دولت روسيه واداشت. در سال 1315ق./1898م.،«صدر اعظم» يعني ميرزا علي خان امين الدّوله(v.g)، تلاشهايي را براي اصلاح اوضاع مالي دولت آغاز نمود]3[. اوّلين توفيق او سازماندهي مجدّد اداره گمرکات (.v.(g به رياست ژوزف نوز بلژيکي بود(نک. رورابط ايران و بلژيک RELATIONS BELGIAN- IRANIAN ). درآمدهاي گمرکي نيز از سالي 200000 پوند در سال 1316ق./1898م. به سالي 600000 پوند در اوايل سال 1322ق./1904م.، بالغ گرديد. حوادثي که منجر به پذيرش مشروطيت شد تجّار بزرگ در واکنش به مقرّرات سفت و سخت اداره گمرکات، اقدام به برپايي تظاهرات در مراکز بزرگي نظير تبريز، تهران، اصفهان و شيراز طي سالهاي 1317ق./1900م. و 1323ق./1905م. کردند]4.[ در سال1322ق./1904م.، به خاطر جنگ ميان روسيه و ژاپن و کسر درآمد حاصله در داد و ستد با روسيه- بزرگترين شريک تجاري ايران- شرايط و خيمتر شد]5[. در سال 1323ق./1905م.، تجّار به جهت عدم رضايت از اصلاحات گمرکي به طور اخّص و سياستهاي مالي دولت به طور اعّم، به سمت سازماندهي و حمهيت مالي از يک جنبش مخالف در تهران،کشيده شدند. سخنگوي اصلي اين جنبش «مجتهدي» به نام سيد عبدالله بهبهاني بود. همزمان با موافقت بهبهاني و سيد محمد طباطبايي_ «مجتهدي» که تحت تأثير اهداف اصلاحطلبانه دولت در جارجوب قانون و کارايي هر چه بيشتر عملکردها، قرار داشت (نک.فصل اوّل)_ بر سر همکاري با يکديگر، در آستانه 25 رمضان 1323ق./23 نوامبر 1905م.، اين جنبش رنگي اصلاحطلبانه به خود گرفت .[6] زماني که عداءالدّوله، فرماندار تهران، دستور داد دو تن از تجّار بازار را در تاريخ 14 شوال 1323ق./12 دسامبر 1905م.، به خاطر بالا بردن نرخ شکر، فلک کنند؛ در ئاقع بهانهاي جهت مقاومت علني به دست مخالفان داد. فرداي آن روز بازار اعتصاب کرد و تودهاي از مردم به رهبري بهبهاني و طباطبايي در مسجد شاه تجمّع کرده، خواستار عزل علاءالدّوله شدند. جمعّيت، تمايلات متفاوتي داشت. امّا برخي نيز خواهان تشکيل انجمني براي رسيدگي به مظالم بودند. سيد جمالالدّين واعظ اصفهاني مشغول ايراد خطابه براي حضّار بود که هواداران مجتهدي محافظه کار به نام حاج ميرزا ابوالقاسم امام جمعه، پيشنماز مسجد شاه، با حمله به مستمعين، تجمّع آنها را بر هم زدند. دو روز بعد، طباطبايي و بهبهاني جماعتي حدود 2000 تن را که اغلبشان از «علماي» پايينرتبه بودند، جهت «بست» نشيني (.v.g) در حرم شاه عبدالعظيم واقع در جنوب تهران، رهبري نمودند. علاوه بر بازار که در ابتدا هزينه مالي اين «بست»نشيني را بر عهده داشت[7]، دو تن از طالبان تاج و تخت نيز از حاميان آن بودند.