این فایل در ۲۷ صفحه می باشد که 5 صفحه در توضیحات آمده است.

مقدمه :

تاريخ همواره شاهد تلاش ها ، مبارزات ، شكست ها و پيروزي هاي گراني بوده است و انگيزه هاي گوناگون ، صحنه گرداني حوادث را بر دوش كشيده اند . شيعيان نيز در طول تاريخ مظلوميت خود با اتكا به اصول خدشه ناپذير انسان در هنگامه هاي حاكميت ظلم با انگيزه هايي خدا جويانه ، جنبش هايي را سازمان داده و حوادثي را بوجود آورند ، آزاد مردي از شيفتگان و پيروان اهل بيت پيامبر (ص) .اين قيام در حقيقت يك تحول عظيم تاريخي بود كه پس از واقعه كربلا به وقوع پيوست . مختا ر نقطه شروع جنبش خويش را كوفه قرار داد ، همان جايي كه اولين مظلوم تاريخ خونين شيعه ، (اميرالمومنين علي ع ) به شهادت رسيد . او به حق خونخواه شهداي كربلا و پيرو حسين (ع) بود . مردي شجاع و مريد امام كه شعارش را با نام خدا آغاز مي كند و راهش را راه خدا بر مي گزيند و پايانش را لقاء الله مي بيند و براي تاريخ خون رنگ شيعه ورق زرين ديگري را مي آفريند ، او چنان مي كند كه تمام دست اندر كاران جنايات كربلا دچار عذاب خدا مي شوند ، چرا كه وعده خدا حق است . او همان گونه كه آن ها امام حسين (ع)‌ و يارانش را مورد ضرب و شتم قرار دادند ، مقابله به مثل كرد . او خود را تنها نمي ديد و تنها نبود و وعده خدا و امير المومنين (ع) را محقق ساخت . مختار توانست بشارت مولاي خود را عملي و خشنودي امام بعد از خود را جلب نمايد . فصل اول : بيوگرافي مختار :نام و نسب : نام اومختار ابن ابي عبيد بن مسعود بن عمرو بن عمرو بن عوف بن عقدة بن قسي بن بكر بن هوازن است .قبيله او:«قسي» «ثقيف» است و قبيله مشهور ثقيف از اعراب منطقه طائف است كه به اين شخص منسوب ميشود .كنيه : در عرب رسم است كه افراد خصوصاً شخصيتها علاوه بر داشتن اسم ، كنيه اي نيز داشته و كنيه مختار «ابو اسحاق» است .لقب مختار : لقب او «كيسان» و فرقه « كسانيه» منسوب به اوست . كيسان به معناي زيرك و تيزهوش است . پدر مختار : نام پدر وي ابو عبيد فرزند مسعود ثقفي است . او در ابتداي خلافت عمر ، از طائف به مدينه آمد و در آنجا ساكن شد . با وجود آن كه قبيله ثقيف مردمي سركش و خودخواه بودند ليكن افراد صالح و پاكي همچون ابو عبيد وعروة بن مسعود از ميان آنان برخاستند . مادراو: نام مادر مختار «دومه» و از زنان با شخصيت تاريخ اسلام است و درباره او گفته اند: وي از زنان سخنور و با تدبير و عاقله بود .ابو عبيد پدر مختار قبل از ازدواجش بسيار مشكل پسند و در پي همسري ايده آل بود ، اوهمسري ميخواست كه از نظر اصالت ،وجاهت شايسته باشد و هر كسي به او پيشنهاد ميشد نميپذيرفت . شبي در خواب ميبيند كه يك نفر به او مي گويد برو دومه ي زيبا را بگير كه پشيماني ندارد و او همان كسي است كه ميخواهي . تولد و دوران كودكي : او در سال اول هجرت ، متولد شد ، ابن اثير مي گويد : از نخستين نوزادان مسلماني كه در سال اول هجري به دنيا آمدند بودند . مختار در مدينه متولد گرديد زيرا پدر او پس از اسلام آوردن به مدينه هجرت كرد . صاحب تاريخ فخري ميگويد: مختار با شرافت و علوهمت و بزرگواري پرورش يافت.قبيله ثقيف يكي از قبايل اصيل و معروف عرب و در شجاعت سلحشوري سخاوت جوانمردي و مهمان نوازي ضرب المثل بودند گرچه آنان نيز به سركشي و خودخواهي شهرت داشتند ولي از اين تيره و تبار شجاعان ، ادبا، شعراء و علمابزرگي از صحابه و تابعين و… برخاسته اند. فصل دوم : شخصيت مختار: او در آغاز عمرش سرد و گرم زندگي را چشيد و حوادث تلخ و شيرين آن را لمس كرد و در عصر قدرت اسلام رشد نمود و دوران كفر و جاهليت را نديد و با آداب و تربيت اسلام ناب پرورش يافت و در مدينه و بالاخره در عراق تجارب بزرگي از حوادث اسلامي و تحولات سريع آن عصر را كسب نمود . اواز انحرافات و فجايعي كه بعد از پيامبر در تاريخ اسلام به وقوع پيوست بخوبي آگاه بود و حق را از باطل تشخيص ميداد. مختار مرد سياست و تدبير : علامه شريف القرشي درباره شخصيت مختار چنين مي نويسد : مختار از مشهورترين شخصيتهاي عرب مي باشد كه تاريخ اسلام او را معرفي نموده است. وي نقش بزرگي را در حوادث مهم سياسي و اجتماعي عصر خويش ايفا نموده است ، به طوري كه چهره ي سياسي ايشان در تعيين حوادث مهم و حركتهاي سياسي و موضع گيريهاي مشخص از روشن ترين چهره هاي تاريخ اسلام است . او با تدبير و كفايت سياسي خود ثابت كرد كه مرد فكر و عمل است و همانگون ه كه بعضي از نويسندگان ، درباره او نوشته اند: مردي خوش فهم ،روان شناس ، با هوش و جامعه شناسي دقيق بود و لاملاً بر شيوه ها و عوامل تبليغ و حركت دادن جامعه آگاه بود . او همان گونه با احساسات مردم سخن ميگفت كه عقل هاي آنان را مخاطب قرار مي داد . او تنها به روش هاي معمولي تبليغ مانند شعر و خطابه و امثال آن اكتفا نكرد بلكه در تبليغات خود به روش هاي عملي مانند تظاهرات مردم و جو سازي و ايجاد محيط خاص ،توجه زيادي داشت . فصل سوم : مختار «كيساني» نبود. از جمله تهمت هاي معروفي كه به مختار زده اند اين است كه مي گويند : او كيساني بود و او را بنيانگذار مكتبي مي دانند كه به كيسانيه معروف است . در اينجا لازم است به معرفي كيسانيه و اعتقادات و طرز تفكر اين گروه منحرف اشاره اي داشته باشيم. فرقه ي كيساني معتقد به امامت محمد حنيفه فرزند اميرالمومنين (ع) است و امامت ائمه از امام سجاد تا فرزندان معصوم ايشان را قبول ندارند و ميگويند : مختار معتقد به امامت محمد حنيفه بود و به امامت امام سجاد و ساير ائمه معصومين (ع) اعتقاد نداشت كه اين اصل كيسانيه عقيده ي است . متاسفانه دراكثر كتاب هاي ملل نحل كه مؤلفين انها از اهل سنت هستند به مطالب فوق تصريح كرده اند و مختاررا شيعه ي كيساني ، معرفي نموده اند و او را پيرومسلك «كيسانيه » و گاهي وي را بنيانگذارمكتب كيسانيه و يا مختاريه معرفي كرده اند . با توجه به قبول و عمل به رواياتي كه در مدح و عظمت مختار از ناحيه ائمه معصومين (ع) رسيده است كه علما بزرگ شيعه و محدثين طراز اول ما همه را روي هم رفته قبول كرده و روايات ذم را مردود دانسته اند . چگونه ممكن است او در مساله مهم امامت انحرافي داشته باشد و نكته مهم ديگر اين كه منشا اكثر تهمت هايي كه به مختار وارد شده از ناحيه علماءِ اهل سنت و آخوند هاي درباري خلفاء بوره است . مورخين و محدثين و صاحبان كتاب هاي ملل و نحل برادران اهل سنت با تمام قوا مختار و نهضت او را محكوم و وي را منحرف و او را با لقب كذاب ياد كرده اند . و خصوصاً دشمنان متعصبي از آنان ، كه نسبت به شيعه عموماً و اهل بيت( عليه السّلام ) خصوصاً عناد و كينه ديرينه دارند ، مختار را به بدترين القاب و نسبت ها كوبيده اند و ما ارزشي نسبت به آنان قائل نيستيم . مختار مدعي وحي نبود . واز جمله تهمت هايي كه بر ساحت مقدس مختار وارد كرده اند و بيش تر در كتاب هاي اهل سنت بر آن تاكيد شده اين است كه مختار مدعي پيامبري و فرستاده خداست و جبرئيل با وحي بر او نازل ميشود و روي اين تهمت تبليغات وسيعي عليه مختار شد . امّا آنچه از روايات و تواريخ معتبر بدست مي آيد اين است كه مختار هرگز مدعي نبوت يا نزول وحي برخورد نبوده است . و اين يك تهمت نا شيانه و مغرضانه اي بيش نيست ، كه اين از ناحيه اشراف كوفه- كه دستشان به خون شهداي كربلا آغشته بود – به او زده شد و سپس دستگاه اموي و همچنين دست اندركاران ابن زبير، براي ترور شخصيت مختار ، روي آن تبليغات وسيعي به راه انداختند وآخوند هاي دربار اموي وجاعلين حديث نيز بر آن صحه گذاشتند . چگونه معقول است كسي دركوفه ، مركز مهم اسلامي آن روز ، در ميان مسلمانان متعصب وآگاه و در حضور راويان و ناقلان حديث و شاگردان مخلص امير مومنان (ع) و شيعيان كوفه كه حدود پنج سال پاي منبر حضرت نشسته و تربيت شدهُ او بودند و در كنار ايشان جانفشانيها كردند ادعاي نبوت كند ؟ و چگونه عقل قبول مي كند كه مختار با چنين ادعايي توانست مردم را با خود كند و آن قيام پيروزمندانه را رهبري نمايد ؟ قطعاً اگر مختار چنين ادعايي داشت در همان ابتداء ، از سوي شيعيان و مسلمانان كوفه طرد مي شد . در صورتي كه مي بينيم آن ياران مخلص اهل بيت (ع) و خونخواهان حسين (ع) تا آخرين لحظه حيات عمر مختار ، در كنار وي بودند و با جان و مال و اولاد خود ، از مختار و هدف مقدس او دفاع كردند . بالاتر از همه با توجه به اين كه رواياتي در مدح مختار از لسان ائمه (ع) و اهل بيت(ع) وارد شده و اين كه امام سجاد(ع) و امام باقر (ع) و امام صادق (ع) او را با عظمت ياد مي كردند و براي او طلب رحمت و مغفرت ميكردند . مگر ممكن است كسي كه مدعي وحي و نبوت باشد از ناحيه ، مورد ترحم و فضل قرار گيرد و علاوه بر اين ها علماي بزرگ شيعه و متخصصان علم رجال مختار را ستوده و ايمان و عمل او را تاييد كرده اند . و قطعاً اگر چنين ادعايي به مختار مي چسبيد مورد تائيد ائمه هدي و علماي بزرگ اسلام واقع نمي شد . شايد علت عمده در پيدايش اين افتراءات به مختار سخنان مسجع و مقفي باشد كه به او نسبت داده و نقل كرده اند كه گاهي مختار كلماتي بر وزن آيات قرآن بيان ميكرد و نوعي سجع و قافيه قرآني به آن ميداد . و همين سبب بروز و پيدايش اين افتراء شده است كه بعدها دشمنان روي آن تبليغ كردند و آن را به عنوان اين كه مختار مدعي است كه وحي به او نازل مي شود قلمداد كردند .