این فایل در 18 صفحه نوشته شده است که 5صفحه آن را در توضیحات قرار دادیم

جلوگيري از توليد و تكثير سلاحهاي كشتار جمعي

جلوگيري از توليد و تكثير سلاحهاي كشتار جمعي هميشه يكي از اولويت هاي اساسي سياست خارجي ايالات متحده آمريكا بوده است. از زماني كه جان كندي رئيس جمهور سابق آمريكا نسبت به مخاطرات افزايش قدرت هاي هسته اي در دنيا هشدار داد تا به امروز دولتمردان ايالات متحده اقدامات مختلفي را براي جلوگيري از تكثير سلاح هاي مزبور انجام داده اند.[1]

در زمينه جلوگيري از توليد و تكثير سلاحهاي كشتار جمعي از منظر دكترين بوش دولت ايالات متحده بايد پيش از آن كه دولتهاي سركش بتوانند اين كشور را تهديد به استفاده از سلاحهاي كشتار جمعي كنند يا عملاً از اين سلاحها بر ضد آمكريكا استفاده كنند آنها را متوقف سازد. در پاسخ به اين تهديدات دولت آمريكا بايد با حداكثر استفاده ممكن را از اتحادهايش با ساير كشورها بنمايد. همچنين دولت آمريكا بايد حداكثر بهره را از دوستي هاي تازه كه با رقباي سابق خود به وجود آورده است ببرد. راههاي تازه استفاده از نيروهاي مسلح كشور،

1-سابقه فعاليتهاي هسته اي ايران

سابقه فعاليت هاي هسته اي ايران به دوران پيش از انقلاب باز مي گردد. در اوايل دهه 1970، ايران با اين استدلال كه بالاخره زماني منابع نفتي كشور تمام خواهد شد برنامه تنوع منابع انرژي را در دستور كار خود قرار داد. در اين راستا انرژي اتمي اولويت بسيار مهمي تلقي مي شد. افزايش عوايد نفتي در اوايل دهه 70 و درنتيجه افزايش امكان اجراي برنامه مزبور فيزيكي از دلايل اين امر بود. در آغاز ايران تصميم گرفت كه حدود 23 راكتور اتمي را احداث كند. بدين ترتيب، براي عملي شدن اين برنامه سازمان انرژي اتمي ايران تأسيس شد.

اما به دليل نوپا بودن مطالعات و فعاليت هاي هسته اي در ايران، اين كشور به ناچار از جنبه هاي مختلف مانند نظريات كارشناسي و حتي كارشناسان فني، سوخت هسته اي و ديگر قطعات و لوازم مورد نياز به خارجيان وابسته بود، بنابراين به كشورهاي غربي شامل آلمان غربي. فرانسه و آمريكا روي آورد و قراردادهاي متعددي را با آنها امضاء كرد. ازجمله در سال 1974 قراردادي بين سازمان انرژي اتمي ايران و كرافت و رك يونيون آلمان مبني بر احداث دو نيروگاه اتمي در بوشهر به امضاء رسيد و به دنبال آن، دولت هاي وقت ايران و آلمان گسترش همكاري اتمي صلح آميز را در دسترو كار خود قرار دادند. همچنين در سال 1974 ايران 10 درصد از سهام كنسرسيوم اوروديف را خريداري كرد. اين كنسرسيوم براي غني سازي اورانيوم تشكيل شده بود. در همين سال فرانسه در تأمين يك مركز تحقيقات هسته اي در اصفهان با ايران همكاري كرد و در سال 12976 نيز ايران در باره احداث راكتور هسته اي ديگري در اهواز با فرتنسه به توافق رسيد.

در اين راستا، همكاري ايران و آمريكا حتي به سالهاي پيش از دهه 1970 برمي گردد. بر اساس برنامه اتم براي صلح آمريكا، دو كشور ايران و ايالات متحده به توافق هايي در زمينه همكاري هسته اي صلح آميز دست يافتند. بسياري از صنايع هسته اي كشور صورت مي گيرد. اما از ديد غرب به ويژه آمريكا به عنوان فراهم نمودن زمينه اي مساعد براي اجراي يك پروژه مخفبانه كسب سلاحهاي هسته اي تلقي مي شود.[2]

2-اتهام عليه ايران

از زماني كه جمهوري اسلامي ايران اجراي برنامه هسته اي صلح آميز را به طور فعال از سر گرفت، كشورهاي مختلف اتهامات متعددي را عليه ايران مطرح كرده اند. ازجمله سازمان سيا گزارش هاي متعددي را ارائه كرده است. سازمان اطلاعاتي آمريكا براي منصرف كردن شركاي هسته اي ايران از يك طرف و ايجاد ترديد در آژانس بين المللي انرژي اتمي كه در قالب همكاري هاي فني، كمك هاي مالي و فني در اختيار ايران قرار مي دهد اطلاعات مغرضانه و در بسياري موارد دروغهاي تبليغاتي را به آنها ارائه مي دهد. در آخرين گزارش سازمان سيا در باره وضعيت هسته اي ايران چنين آمده است. «ايران به شدت برنامه سلاحهاي كشتار جمعي و وسايل پرتاب آنها و نيز سلاحهاي پيشرفته را دنبال مي كند و بدين منظور مواد اوليه، تجهيزات و دانش فني ايجاد سيستم هاي تسليحاتي كامل است. در حال حاضر اين كشور براي تحقق هدف مزبور تلاشهاي خود را بر روسيه، چين، كره شمالي و اروپا متمركز كرده است».[3]

ازجملع پايه هاي ديگر اتهام به تلاش ايران براي دستيابي به سلاحهاي هسته اي، سياستهاي منطقه اي اين كشور از ديدگاه آمريكا است. در واقع از نظر آمريكاييها، مخالفت ايران با حضور آمريكا در منطقه و روند صلح اعراب – اسرائيل به عنوان سياست كسب سلطه منطقه اي تلقي مي شود نظر ساده اي كه طبق آن، سلاح هسته اي ابزار خوبي براي تأمين رهبري و سلطه بر منطقه خواهد بود.[4]

محمدالبرادعي، مديركل آژانس بين المللي انرژي اتمي در گزارشي كه در ژوئن 2003 در مورد فعاليتهاي هسته اي اتيران به اعضاي شوراي حكام آژانس ارائه كرد و بلافاصله به رسانه هاي گروهي راه يافت و تبليغات و پيش داوريهاي زودهنگامي را نسبت به جمهوري اسلامي در پي داشت به چند مورد جديد از فعاليتهاي هسته اي ايران كه به آژانس اطلاع داده نشده بود ارائه كرد:[5]

1-عدم اظهار واردات اورانيوم، البرادعي در گزارش خود اعلام كرد كه ايران در سال 1999 8/1 تن اورانيوم طبيعي را وارد كرده كه گزارش آن به آژانس اعلام نشده است. جمهوري اسلامي ايران مدعي است كه طبق تحولات، به اعلام گزارش اين گونه واردات نيازي نيست، درحالي كه آژانس اعتقاد دارد اين گونه واردات بايد در اولين فرصت به آژانس اعلام شوند.

2-واحد توليد پولوتونيوم. ايران در ماه مي سال 2003 به آژانس اطلاع داد كه قصدا دارد آزمايشگاه رآمتور آب سنگين را در اراك تأسيس كند. درحالي كه در سال 2002 آژانس از طريق رسانه ها از اين طرح اطلاع يافته بود

[1]- تكبر مهدي زاده، اولويت هاي سياست خارجي آمريكا در منطقه خاورميانه پس از حوادث 11 سپتامبر، ماهنامه نگاه، سال دوم شماره 19، (بهمن 1380)، ص 6

[2]- همكاري هسته اي جمهوري اسلامي ايران و روسيه و فشارهاي دولت آمريكا، موضوعات و تحليلها، گروه تحقيق و تأليف: ماهنامه نگاه، سال سوم، شماره 31 (بهمن 1381)، ص 76

[3]-محمدعلي بصيري، ايران و سلاحهاي كشتار جمعي، مجله سياست خارجي، سال 12 شماره 4 (زمستان 78) ص 885

[4]- سيدجمال حسيني، ميزگرد منع گسترش تسليحاتي در خليج فارس، ماهنامه نگاه، سال دوم شماره 19 (بهمن 1380)، ص 76

[5]- سيد عبدالحسين حجت زاده دزفولي، بررسي نظري و عملي امنيت ملي و گزينه خلع سلاح هسته اي، مطالعه موردي جمهوري اسلامي ايران، ماهنامة نگاه، سال چهارم، شماره 35، (خرداد 1382) ص 23